کوچه های وبلاگستان

 

وبلاگ ها با بازگذاشتن جای نظرات، و نشانی نظر دهندگان- به انتخاب نظر دهنده که ناشناس بماند یا نه – مانند کوچه های درهم تنیده ای هستند که از یک دیدگاه به منظر دیگر می توان رسید. با خواندن نظرات دیگران و کلیلک کردن روی نام نظر، به کوی دیگری با طرح، رنگ، صدا و منظر دیگری روبرو می شویم متفاوت با اولی. به این ترتیب وبلاگستان به شهری مانند است که از کوچه های متقاطع تشکیل که به راحتی می توان در آن سیر و سفر کرد، دیدگاه های گوناگون را دید, نظر گذاشت، نظر گرفت و حاصل این دید و بازدید ها شکل گرفتن اندیشه هایی است که تبلور یک جامعه است . جامعه ای که افرادش شکل و شمایل فیزیکی همدیگر را ممکن است نشناسند، اما از اندیشه های هم باخبرند، و به حک و اصلاح آن بر اساس موضوع و زمانه مشغولند. اما بتازگی در بعضی وبلاگ ها، و البته وبلاگ های معروف، بن بست هایی زده شده که از آنها نمی توان به وبلاگ های نظر دهندگان رسید. یعنی در عمل این ویلاگ ها جایی است برای نظر دیگران در مورد آن وبلاگ، اما به خواننده اجازه نمی دهد که به وبلاگ های نظردهندگان، که نشانی وبلاگ خود را داده اند، برود. باید برگردی عقب، و آن ها را روی گوگل جستجو کنی. در واقع این کار آزادی گشت و گذار در وبلاگستان را قطع کرده است. البته این باخود وبلاگ نویس است که اجازه دهد کوچه اش بن بست باشد یا نه، اما زیانش به خوانندگان وبلاگستان، بویژه درجاهای که سرعت اینترنت کم است، بسیار زیاد است. در زمان حاضر که این ارتباطات بسیار با اهمیت و کارساز است، این بن بست ها عده ی زیادی از خوانندگان وبلاگستان را در مضیقه ی اطلاعاتی و فکری قرار می دهد. امیدوارم که وبلاگ هایی که این بن بست ها را ایجاد کرده اند، فکری کنند و راهی برای برداشتن این بن بست ها پیدا کنند تا وبلاگستان دوباره شهری شود آزاد، و خوانندگان بتوانند به راحتی – حتا با سرعت بسیارکند اینترنت – در آن گشت و گذار کنند.