۱۳۸۸ آذر ۸, یکشنبه

ترساندن آخرین تیر ترکش بود

پانزدهمین بیانیه آقای موسوی خطاب به بسیجیان است که اینجا می توانید بخوانیدش:

http://www.kaleme.org/1388/09/04/klm-4075/comment-page-6#comment-5098

در بیانیه جمله ای است که نظرم را جلب کرد. آقای موسوی خطاب به بسیجیان می گوید : " ترس آخرین تیر ترکش است."

که این یادداشت را در سایت کلمه برایشان نوشتم :


 

سلام آقای موسوی، نوشته اید که " ترساندن آخرین تیر ترکش است " . اجازه دهید این جمله را به این شکل تصحیح کنم

ترساندن آخرین تیر ترکش بود . زیرا

برای ترساندن چکار که نکردند؛ آتش مستقیم به سوی مردم ، حمله با ساطور، چاقو، باتوم، چوب و کمترینش با گاز اشک َآور، دستگیری گسترده ( 4000 هزار نفلر) تجاوز جنسی ، شکنجه تا حد مرگ، گور دستجمعی در بهشت زهرا و .... درست مانند حمله ی یک نیروی خارجی به مردم در زمان های گذشته. چون در دنیای امروز حتی نیروهای خارجی به خود حق تجاورز جنسی به زنان و مردان شکست خورده نمی دهند.

خب، این ها آخرین تیر ترکش حاکمان بود که می خواستند با تمام قدرت مردم را سرجایشان بنشانند، اما نتیجه چه شد؟

در سیزده آبان از آتش مستقیم، حمله با ساطور و چاقو، تجاوز جنسی و شکنجه تا حد مرگ خبری نبود چون دیدند کارساز نشد.

محاکمات فرمایشی، اعتراف های تلویزیونی، و طرح مسخره آشتی ملی جایی باز نکرد.

سخنرانی رهبری برای بسجیان را حتما خوانده اید. دیگر از سقوط نخبگان حرفی نزد. دیگر مردم معترض را عاملان تحریک شده ی دشمنان نخواند. بسیجیان را نصیحت کرد که به نظر های مخالف برچسب نزنند که در واقع حرفش با دولت و رسانه های محبوبش بود.

می بینید که جهت ترس عوض شده، حاکم دچار ترس شده است. کافیست فشار مردم اندکی افزایش یابد، تا این عقب نشینی ها بیشتر شود. اگر مردم شل کنند، او از فرصت برای ضربه زدن استفاده می کند. او ترسان است و از قدیم گفته اند از کسی بترس که از تو می ترسد. پس مهلت نباید داد.

با هر گام مردم به پیش، گام های رهبر به پس خواهد بود. شانزده آذر با دانشجویان یک گام دیگر به پیش.

با توجه به واقعیت های بالا، اجازه دهید جمله بیانیه ی شما را به این صورت درست کنم:

ترساندن آخرین تیر ترکش حاکمان بود.

و به دلایل روشن بالا امیدواریم که بسیج در آینده در کنار مردم باشد نه بر علیه مردم.


 

۱۳۸۸ آذر ۵, پنجشنبه

یک گام به پس ؛ امتیاز نه ، دلجویی آری


 

در چهارم آذر ماه 1388 آقای علی خامنه ای برای بسیجیان سخنرانی کرد، و دفتر رهبری متنی را از سخنرانی ایشان به روزنامه ها داده است. آقای علی خامنه ای گفت :

" ایشان با تاکید بر لزوم جداسازی توده عظیم مردم از خواص و عوام با معدود عناصر خود فروخته و تفاوت قائل شدن میان این دو، خاطر نشان کردند نباید با برخی اظهار نظر ها و حرف ها، فضا را به گونه ای مغشوش کرد که مردم سردرگم و نسبت به یکدیگر و نسبت به نخبگان و مسئولان بدبین شوند. این کار درستی نیست."

" زیرا مسئولین کشور اعم از رئیس جمهور، رئیس مجلس، رئیس قوه قضائیه و رئیس تشخیص مصلحت نظام همه کسانی هستند که زمام کشور را در دست دارند و مردم باید به آنها اعتماد داشته باشند."

" نمی شود هر فردی را به دلیل یک خطا منافق نامید، و همچنین نمی توان هر فردی را به دلیل اختلاف نظر و دیدگاه ، ضد ولایت فقیه خواند."

به این ترتیب از آقای هاشمی رفسنجانی دلجویی شد ، و به رئیس جمهور و یارانش توصیه می شود که حواسشان را جمع کنند. به فرماندهان بسیجیان که توده عظیم مردم را با گلوله ، باتوم و زندان سرکوب کردند هشدار داده می شود که با احتیاط بیشتری عمل کنند.

ایشان به همین زودی فراموش کرد که در پاسخ غیر مستقیم به نامه رفسنجانی فردای روز انتخابات از سقوط نخبگان حرف زد و دستور سرکوب داد.

این یک گام به پس نتیجه حضور مردم در خیابان ها در اعتراض به روش کشورداری این آقایان است. دیگر از سرکوب سخنی نگفته است، او کوشید بین رهبران معترض و پیروانشان فاصله بیاندازد. او گفت نمی شودهر فردی را به دلیل یک خطا منافق نامید.

اینها فقط دلجویی است و نه امتیاز. تازه این دلجویی ظاهری هم بعد از کشته شدن بیش از 70 نفر و هزاران بازداشتی و تداوم تظاهرات و شعارهای خیابانی حاصل شده است. اما خودش یک عقب نشینی از سخنرانی آتشین و سرکوب گرانه شان بعد از انتخابات است .

حالا باید منتظر بود تا مردم ببینند بعد از شانزده آذر ، ایشان چه خواهد گفت.

حقوق بشر و اصلاح قوانین


 

پارلمان نیوز مقاله ای دارد از آقای عمادلدین باقی، دوستان و دشمنان را به مطالعه ی این مقاله ی مستدل دعوت می کنم. این هم نشانی اش:

http://www.parlemannews.ir/index.aspx?n=5689

با تشکر بسیار

۱۳۸۸ آذر ۳, سه‌شنبه

دومین گفتگوی آقای موسوی


 

دومین گفتگوی ویدئوی آقای موسوی را می توانید اینجا بخوانید:

http://www.kaleme.com/1388/08/30/klm-3641

و این هم نقدی کوتاه بر این گفتگو در سایت کلمه:

سلام، جناب آقای موسوی شما می دانید که انتخابات ظالمانه بر پایه قانون ظالمانه است؛ قانون نظارت استصوابی که به عده ای بنام شورای نگهبان اجازه غربال کردن نامزدهای مردم را می دهد. مبارزه با دیکتاتوری و تقلب بدون طرح لغو این قانون بی معنا است. چرا شما بجای هدف گرفتن قوانین ظالمانه جمهوری اسلامی، کلیات بی سر و ته را هدف گرفته اید؟ هر مبارزه ای بر علیه استبداد بدون مبارزه علیه قوانین آن نه تنها بی معنا بلکه هدر کردن نیروهای مردم است. هفتاد کشته و هزاران نفر دربند نشدند که شما همچنان حرف های کلی بزنید. شانزده آذر نزدیک است. طرح لغو قانون نظارت استصوابی را مطرح کنید و به خیابان بیایید. آن وقت خواهید دید که تا وقتی شما در خیابان بمانید، مردم به خانه هایشان برنخواهند گشت. نکند می خواهید روز شانزده آذر هم مانند 13 آبان سر صبح مثل یک کارمند خوب ، بدون توجه به طرح نافرمانی مدنی تان، سر کارتان بروید تا بیایند جلو خروجتان را بگیرند. آقای موسوی عدم مبارزه شما با قوانین ظالمانه جمهور ی اسلامی یعنی تایید این قوانین. یعنی همین قوانین را می خواهید به شرط این که مجری اش شما باشید، نه؟


 

۱۳۸۸ آبان ۲۹, جمعه

چمدان های سکه آماده می شوند


 

بانک مرکزی ایران تعداد زیادی سکه، شش هزار تومان زیر قیمت جهانی ، وارد بازار کرده است. این هم نشانی خبر و تحلیل خبر:

http://www.donya-e-eqtesad.com/Default_view.asp?@=184212

نتیجه چیست ؟

الف – بانک مرکزی دلش به حال پول های سرگردان و بیکار ثروتمندان جمهوری اسلامی سوخته، که این بنده خداها، نمی توانند پولشان را بند زمین، ساختمان، کارخانه، جاده، و خدمات اجتماعی کنند. واردات هم که جایی بیشتر ندارد، چون مردم روز بروز برای خریدن بی پول تر می شوند. بنابراین این بنده خداها بهتر است پولشان را سکه بخرند، و برای این که مطمئن از سودش باشند، آن را6 هزار تومان ارزانتر از بازار جهانی بخرند؛ این طوری خاطر جمع ترند.

بانک مرکزی اسم این کار را می گذارد جمع کردن نقدینگی که نتیجه اش کاهش تورم باید باشد. اما داستان های بعدش را من برایتان می گویم.

هنگامی که آقایان گفتند همین اندازه سکه کافیست، و ما به اندازه ی کافی خریده ایم، بانک مرکزی فروش سکه اش را متوقف می کند، و یا به علت ته کشیدن ذخیره سکه هایش مجبور است فروش سکه را به این قیمت متوقف کند. آن وقت آرام آرام سکه در بازار کم می شود، و به همان نسبت قیمت سکه بالا می رود تا از قیمت جهانی هم بالا بزند. آن وقت آقایانی که سکه خریده اند، آرام آرام سکه ها را باقیمت 6 هزار تومان بیشتر ازبازار جهانی به بازار ایران می فرستند. یعنی به ازاء هر سکه 12 هزار تومان سود می کنند. اگر هزار سکه- دست کم خریده باشند – 12 میلیون تومان سود می کنند و با 10000 سکه سودشان صد و بیست میلیون تومان می شود. خریدن این تعداد سکه برای افرادی که دارایی شان سر به صدها میلیارد می زند – اینها کم نیستند - بسیار ساده است. اما جان کلام جای دیگری است. وقتی قیمت سکه از قیمت جهانی هم بالاتر رفت، آن وقت تورمی دو باره کمر مردم را می شکند. ارزش پول کمتر می شود، مردم برای خریدن یک نان سنگک نه 700 تومان که 1500 تومان باید بدهند. این یک روی سکه است، اما روی دیگر سکه چیست؟

برای کسانی که صد ها میلیارد سرمایه دارند، برای این که بابت هزار عدد سکه 12 میلیون تومان سود کنند، باید 267 میلیون تومان پول پرداخت کنند – هر سکه 267 هزار تومان – و برای این که 120 میلیون تومان سود کنند، باید دو میلیارد و ششصد و هفتاد میلیون تومان وجه نقد پرداخت کنند تا مثلا در طول سه ماه چنین سودی کنند. آیا چنین سرمایه گذاری عاقلانه است؟ آنها می توانند به راحتی با ارسال سکه ها به خارج از کشور در طول یک یا دو روز 6 میلیون تومان یا 60 میلیون تومان سود بدست آورند، تازه آن هم درجاهای مطمئن که شلوغ نیست ، تظاهرات نیست، مرگ بر فلان و غیره نیست. جایی که برایشان زنده باد هم می گویند؛ چون پول و سکه به آن کشورها وارد کرده اند.

ب - پولدارها می توانند تومان بی ارزش را به سکه تبدیل کنند. پیشتر زمین می خریدند، می ساختند و می فروختند، اما این کار زمان لازم دارد. آنها دوست ندارند این نوع سرمایه گذاری را ادامه دهند، زیرا جمهوری اسلامی نتوانسته امنیت لازم را برای این نوع سرمایه گذاری فراهم کند. یعنی در واقع جمهوری اسلامی نتوانسته امنیت لازم را برای افراد خودش ایجاد کند و در نتیجه این آقایان به فکر روز مبادا افتاده اند. می بینید که داد و ستد زمین و مسکن بشدت کم شده است ، بنابراین تبدیل تومان به سکه هیچ زمانی لازم ندارد. یک چک در وجه بانک یا در وجه تاجر سکه، و بعد دریافت صدها سکه. حتی یک روز هم طول نمی کشد. حالا راحت می توان سکه را به خارج از کشور فرستاد. گمرک که خودی است، اسکله های بی گمرک که سرجایشان است . خطوط هوایی بی گمرک هم هست. سریع می شود سکه ها را خارج کرد، مثلا به ترکیه ، امارات، اروپا، امریکا، کانادا و ... به هر جا که راحت تر است. وقتی روز مبادا رسید حداقل با این گنج در گوشه ای از دنیا می توان راحت لمید و زندگی کرد. داستان 18.5 میلیارد به ترکیه یادتان هست ، نه؟

به نظر می رسد که تصمیم مردم برای حضور اعتراضی به جمهوری اسلامی در روزهای شانزده آذر، روزهای دهه ی اول محرم – دهه ی اول دیماه – روزهای بهمن ماه، سبب شده آقایان بانک مرکزی را را به گشاده دستی وادار کنند تا ساده ترین راه برای خروج ثروتشان فراهم شود. بنابراین، بکوشیم خیال آقایان را راحت تر کنیم، روز مباداشان را جلو بیاندازیم تا زودتر به آن جاهای دنجی که دوست دارند بروند! اما هشدار و با احتیاط ،که این ماران زخم خورده خطرناکترند.


 


 

۱۳۸۸ آبان ۲۸, پنجشنبه

کدام قانون ، کدام مجلس


 

آقای محسن کدیور در جرس مقاله ای دارد بنام " جنبش سبز؛ عبرتها و امیدها " که می توانید در :


http://www.rahesabz.net/story

بخوانید. نقد کوتاهی بر آن نوشتم که – شاید- به مذاق جرسی ها خوش نیامده و چاپش نکردند.


 

سلام آقای کدیور،

نوشته اید"اگر اداره کشور به روال قانونی بود... " اگر به اختیارات و وظایف ولی فقیه در قانون اساسی بنگرید این اولین جمله است " تعیین سیاست های کلی نظام با ایشان است " . پس نظارت استصوابی، سیاسی کردن قوه قضائیه، نفوذ دادن نیروهای سپاه در همه اندام های کشور، سرکوب مطبوعات و ... همه مسائلی است که طبق قانون اساسی ایشان تعیین سیاست کرده اند. پس کار ایشان بر اساس قانون اساسی جمهوری اسلامی است که دوستان شما آن را تایید و تصویب کرده اند. چرا یقه قانون اساسی استبدادی را نمی گیرید، و تنها یقه مستبد را می چسبید؟ اگر هر دو را بچسبید بهتر و منصفانه تر نیست؟

در مورد مجلس شورای اسلامی یا ملی، شما را به گفتگوی مشیرالدوله صدراعظم مظفرالدین شاه و آقا سید صادق طباطبایی* فرزند و نماینده آقا سید محمد طباطبایی رهبر جنبش مشروطه به نشانی زیر دعوت می کنم تا از روشن بینی رهبران روحانی مشروطه در صد سال پیش مطلع شوید.

http://hafezehtarikhi.blogspot.com/2009/07/blog-post_14.html

امیدوارم آقای کدیور فرصت دریافت یادداشتم را داشته باشند تا هم اختیارات رهبری و هم گفتگوی مشیروالدوله را مطالعه کنند.

ضمنا خوانندگان محترم را به خواندن این مصاحبه ی آقای کدیور دعوت می کنم : پانزده اشتباه جمهوری اسلامی :

http://www.kadivar.com/Index.asp

......................................................................................


 

1 – میرزا محمد صادق طباطبایی درست است . هنگان نوشتن یادداشت ماخذ دم دستم نبود.

۱۳۸۸ آبان ۲۴, یکشنبه

استبداد و آزادی اینترنتی


 

استبداد در چهره های گوناگون آشکار می شود. یکی از این چهره ها سایت ها و وبلاگ ها هستند. وبلاگ یک کار شخصی است که هرکسی به فراخور حال و احوالش هرچه خواست در آن می نویسد، و هر کسی هم دوست داشت می خواند. تا اینجای کار حرفی نیست. هیچ کس نمی تواند معترض صاحب وبلاگ شود که چرا این را اینجور نوشتی و چرا این گونه ننوشتی. آزادی مطلق نویسنده مورد احترام همه است خب، یکی دلش می خواهد از گل و بلبل بنویسد، یکی می خواهد شادی هایش را با دیگران تقسیم کند، یکی می خواهد درد دل کند. یکی تمرین نویسندگی می کند. یکی هم می خواهد با نوشتن بیشتر خود را بکاود ...

اما چهره ی یک وبلاگ از آنجا تغییر می کند که جای نظرات برایش می گذارند. من این وبلاگ ها را ، به سه دسته تقسیم می کنم.

1 - وبلاگ های آزاد. هر چه دیگران در قسمت نظرات بنویسند، مستقیما وارد وبلاگ می شود، و همه هم می توانند آن نظرات را بخوانند. این وبلاگ ها مسائل بسیار متنوعی را مطرح می کنند. بسیاری از آن ها اجتماعی اند، بعضی سیاسی ، بعضی انتقادی و گروهی ادبی و جمعی مذهبی. البته وبلاگ ها سیاسی و مذهبی در این طیف کمترند. در این گروه، آزادترین، پویاترین و دموکرات ترین نویسندگان و وبلاگ نویسان جمع شده اند.

2 – وبلاگ های نیمه آزاد. هر چه خوانندگان بنویسند، حتی خود وبلاگ نویس، باید توسط دارنده ی وبلاگ کنترل شود. بسیاری از این وبلاگ ها همه ی نظرات را اجازه ی انتشار می دهند، بجز نظراتی که شامل فحاشی و واژه های زشت و بی ادبانه اند، و گاهی هم تبلیغاتی هستند. این وبلاگ ها از جمع شدن نظرات مخالف، و گاهی گفتگوهای آنها استقبال، و خوانندگان هم می توانند این نظرات را خوانده و یا در نظرات شرکت کنند.

3- وبلاگ های اعتقادی. مربوط به کسانی است که به مرام و مسلک خاصی معتقدند و می خواهند در تایید همان محدوده بنویسند و بخوانند. این وبلاگ ها فقط به نظرهای مطابق سلیقه و اعتقاد وبلاگ نویس خوش آمد می گویند. بقیه نظرها منتشر نمی شوند؛ حذف می شوند یا بایگانی . این وبلاگ نویسان در واقع استبداد وبلاگی را به شدت رعایت می کنند و علاقه مند ند تا دیگران را به قبول نظراتشان تشویق کنند. البته در وبلاگ کاری جز تشویق از اینان ساخته نیست. اما در زندگی واقعی کارهای مکمل تشویق هم دارند و یا خواهند داشت؛ از تنبیه با توپ وتشر گرفته تا کنار گذاشتن، اتهام زدن، زندان کردن، اعدام کردن. این ها به شدت سانسور چی هستند. در حال حاضر این سایت ها و وبلاگ ها در بین سه گروه بسیار دیده می شوند.

گروه اول مربوط اند به حاکمیت که مستبد بودن آنان در عمل روزمره مانند آفتاب بر همه کس روشن است، و یا گروه هایی که در کنار حاکمیت لنگ لنگان گام بر می دارند.

گروه دوم مربوط اند به وبلاگ های مذهبی و ایده ئولژیک که اگر روزی قدرت در اختیارشان باشد، در زندگی روزمره هم آن را پیاده می کنند.

گروه سوم مربوط است به بعضی سایت ها و وبلاگ های جریان سبز بعضی از آنان- بویژه معروف هایشان – هیچ نظر انتقادی و مخالف را منتشر نمی کنند. عجیب است که اینان ادعای آزادی خواهی هم دارند. می گوئید نه امتحان کنید و بعد آمار بگیرید که چند درصد از معروفهایشان با آزادی نظرات در وبلاگشان راجع به نوشته هایشان موافقت می کنند.

4- وبلاگ های رذل و مشکوک – اینان با این که جای نظرات دارند، هیچ نظری را چه موافق و چه مخالف منتشر نمی کنند. بعضی از این وبلاگ ها و سایت ها وابسته به افراد مشهوری هم هستند.

5 – وبلاگ های عوارض بگیر – این وبلاگ ها بیشتر در بین مذهبی ها دیده می شوند. برای ورود و خروج باید یک صلوات بفرستی و راه دیگری نیست، اما بعضی ها شان با همه ی اعتقاداتی که دارند، برخلاف بعضی از وبلاگ های مدعی آزادی، آزاد منش هستند.


 

این وبلاگ امیدوار است بتواند اسامی این وبلاگ ها وسایت ها را، با آوردن نمونه های روشن، بر اساس رده بندی فوق آرام آرام یافته و همین جا معرفی کند. از همکاری شما هم در این مورد بسیار سپاسگزارم.


 


 

۱۳۸۸ آبان ۱۹, سه‌شنبه

مصاحبه ی آقای مهندس موسوی


 

آقای مهندس موسوی با پایگاه اطلاع رسانی جماران مصاحبه ای داشته است که می توانید مشروح آن را در سایت زیر بخوانید:

http://norooznews.info/news/14904.php

این مصاحبه روشنگر بسیاری چیزها است. تاکید ایشان بر خصلت های فرهنگی ، تربیتی ، قومی کاملا مستدل و درست است، اما نقش قانون در تحلیل و یا رشد خصلت های اجتماعی مزبور را نادیده گرفته و درخواست اجماع برای همین قانون اساسی را دارند. آقای مهندس موسوی بر بندهایی از قانون اساسی تاکید کرده اند که در صورت اجرا وضع موجود را می تواند تلطیف کند. اما معلوم نیست چرا ایشان مهمترین بخش قانون اساسی را فراموش کرده اند و یا فراموش می کنند؛ اختیارات و وظایف رهبری را، که تمام مفاد قانون اساسی را تحت تاثیر قرار می دهد که بشدت تحت تاثیر خصلت های فرهنگی، تربیتی ، قومی می تواند اثرات ویرانگری داشته باشد. برای توجه بیشتر ایشان به این بخش از قانون اساسی نوشته ی چند وقت پیش همین وبلاگ را خدمتشان فرستادم، بنام : قانون اساسی و استبداد.

شما هم اگر مایلید می توانید آن را در همین وبلاگ بخوانید.

http://hafezehtarikhi.blogspot.com/2009/09/blog-post.html


 

اگر این بخش از قانون اساسی تغییر کند، و اختیارات ایشان در حد شاهان کشورهایی که ایشان نامبرده اند باشد، آن وقت بسیاری از خصلت های ارتجاعی جایی برای بروز ندارد، و در عوض خصلت های اجتماعی و دموکراسی تقویت می شود.

۱۳۸۸ آبان ۱۷, یکشنبه

به سوی شانزدهم آذر


 

سیزدهم آبان روشن کننده ی موقعیت گروه های گوناگون جنبش سبز بود.

1 – مردم؛ یک گام به پیش . این را از شعارها می توان دریافت.

این بار از شعار " موسوی رای منو پس بده " خبری نبود.

از شعار علیه احمدی نژاد، رئیس جمهور جمهوری اسلامی، خبری نبود. مردم او را به فراموشی سپرده اند چون در جریان دو تظاهرات پیشین دریافتند که در جمهوری اسلامی ایران، رئیس جمهور چرخ پنجم درشگه است.

این بار مردم قدرت اصلی را نشانه گرفتند؛ شعار مرگ بر دیکتاتور و مرگ بر خامنه ای بر سر زبان ها بود. مردم پوسترهای خامنه ای را لگد مال کردند.

2 - اصلاح طلبان ؛ یک گام به پس

از رئیس جمهور اصلاح طلب در میان تظاهر کنندگان خبری نشد. ایشان در خانه مانده یا در جمع تظاهر کنندگان دولتی بوده است؟ ظاهرا هیچکس در این مورد حرفی نمی زند، اما یک وبلاگ عکسی را نشان داده است که گویا ایشان در جمع تظاهر کنندگان دولتی بوده است این هم نشانی اش :

http://rastaakhiz.blogspot.com

البته این عکس را برای پارلمان نیوز برای تایید یا رد فرستادم، هنوز جوابی نداده اند.

3 – حکومت؛ دو گام به پس .

الف – دفعه پیش به ماموران دستور تیر مستقیم داده بودند تا ترس در دل مردم ایجاد کنند، اما با وجود بیش از 70 کشته و 4 هزار بازداشتی، نه تنها مردم نترسیدند، بلکه بر خواسته های خود بیشتر پای فشردند. حکومت ازتاثیر دستور شلیک مستقیم برای ایجاد ترس نا امید شد، که هیچ ، خودش دچار ترس از این همه ایستادگی و شهامت شده است.

ب – این دفعه – گویا- حکومت با احساس ناتوانی درونی حاصل شک و تردیدهایی که در بین نیروهای بسیجی، سپاه و انتظامی در سرکوب مردم دیده است، با دادن رشوه سعی در از بین بردن این شک و تردید ها کرده است. نامه ی بسیجی رضا مهدوی نیا به خامنه ای افشاگر این روش حکومت است. این هم نشانی این نامه برای خواندنش :


http://www.iranpressnews.com/source/067987.htm

البته وبلاگ این بسیجی بسته شده است . این هم نشانی این وبلاگ :

http://mahdibia.wordpress.com/2009/11/06/رهبرا-شکایتی-دارم

حالا همه منتظرند ببینند چه بلاهایی سر بازداشتی های جدید می آید. هر چه باشد 16 آذر در انتظار حکومت است. حکومتی که راه برگشت ندارد؛ یا باید بکشد یا باید برود. راه کشتار مردم بسته شده است هر چند فرمانده سپاهش بگوید حفظ نظام واجب تر از حفظ مردم است. و تنها یک راه برای حکومت باز است؛ راه رفتن.

۱۳۸۸ آبان ۱۳, چهارشنبه

فیلم های 13 آبان


با سلام

این هم چند فیلم کوتاه از گوشه وکنار مانور آزادی در 13 آبان 1388 که برای حافظه ی تاریخی فرستاده شده است

http://www.youtube.com/user/TEHRAANN#p/u/0/NG6fmGfdBkc

۱۳۸۸ آبان ۱۱, دوشنبه

بلاخره جواب رسید


چندی پیش این پرسش را خدمت آقایان سیستانی ، منتظری و صانعی ایمیل کردم.


با سلام، آیا می توان نوجوانی را چند سال در زندان نگه داشت تا به حد رشد برسد و بعد قصاص نمود؟ در بخش قصاص جنابعالی به شرایط قصاص اشاره شده اما در این مورد خاص مطلبی نبود. با تشكر


آقای سیستانی که گویا فرصت جواب هنوز پیدا نکرده اند. امیدوارم فرصتی پیدا کنند تا به پرسش های غیر از نجاسات و طهارات، خمس و زکات و سهم امام هم جواب دهند.


آقای منتظری لطف کرده و جواب دادند اما نه به اصل پرسش، و پرسش دوباره خدمتشان ایمیل شد. با این وجود جواب ایشان در زیر می آید.


باسمه تعالی

با سلام و تحیت
هرکس مرتکب قتل عمد شود، مشمول حکم جواز قصاص توسط اولیاء دم مقتول می باشد. منتهی الامر در مورد نوجوانی که در اثر جوانی و جهالت، قبح و حرمت قتل عمد را نمی دانسته یا آلتی را که بکار برده است قتاله بودن آن را نمی دانسته  و یا به نظر خودش قتاله نبوده است و یا در صدق یکی از موارد ذکر شده شک و شبهه ای در بین باشد، به حکم قاعده " درآ " بعید است حکم قصاص جاری باشد.



آقای صانعی با دقت بیشتری به پرسش پاسخ دادند که در زیر می خوانید.


باسمه تعالی


باعرض سلام؛


ج- نگه داشتن قاتل در زندان اگر با مدت کوتاه همانند یکی دو سه ماه باشد که ضرر و زیانی متوجه قاتل نشود، مانعی ندارد اما اگر مدت زیاد باشد و موجب ضرر و مشقت بر قاتل است و قاتل هم به این معنی رضایت نمی دهد، نمی توان او را زندان نمود و زندانی کردنش جزای بدون جرم است


حالا با این فتوا چرا جناب آقا صانعی به دستگاه قضایی جمهوری اسلامی اعتراض نمی کند، باید خودشان به خودشان پاسخ دهند. البته اعتراض ایشان به معنای این نیست که دستگاه قضایی به نظر ایشان عمل کند، اما حداقل مردم می دانند که احکام قضایی در جمهوری اسلامی برای چنین نوجوانانی چقدر دور از انصاف است.


var _gaq = _gaq || []; _gaq.push(['_setAccount', 'UA-20716781-5']); _gaq.push(['_trackPageview']); (function() { var ga = document.createElement('script'); ga.type = 'text/javascript'; ga.async = true; ga.src = ('https:' == document.location.protocol ? 'https://ssl' : 'http://www') + '.google-analytics.com/ga.js'; var s = document.getElementsByTagName('script')[0]; s.parentNode.insertBefore(ga, s); })();