زندان ها بخشی از جامعه اند که بزه کاران دوران محکومیت خود را در آن می گذرانند، اما از حقوق انسانی برخوردارند. این بار گزارشی – با اسم و رسم - را از وضع زندانیان عادی می خوانید. گزارش زیر نشان می دهد که در جمهوری ولایت فقیه حقوق انسانی نه برای آزادان ظاهری وجود دارد و نه برای زندانیان که گویا بواسطه ی خطایی که کرده اند محکومند برده ی نمایندگان اجرایی ولایت فقیه باشند.
زندانیان سیاسی خواستار بازدید و ملاقات دبیر کل ملل متحد از زندان گوهردشت کرج شدند
خدمت ریاست محترم سازمان ملل متحد جناب آقای بان کی مون،
با درود فراوان
احتراما اینجانب بهروز جاوید طهرانی زندانی سیاسی حکومت ایران بیش از 10 سال است که در یکی از مخوفترین زندانهای این رژیم زندان رجائی شهر کرج (گوهردشت) بدون انجام هیچگونه جرم یا بزه زندانی می باشم . در این مدت گذشته از تمام موارد نقض حقوق بشر در هنگام بازداشت ،بازجوئی و دادگاههای ناعادلانه و نامشروع شاهد هزاران هزار مورد نقض حقوق بشر تنها در این زندان مخوف بوده ام .
بنده شاهدی زنده از 10 سال جنایت ،شکنجه ،بی عدالتی ،اعدام ،فساد اداری موجب ظلم مضاعف ،مرگ بیماران به علت تاخیر در درمان به موقع و خودکشی زندانیان و ... بوده ام. در انفرادی های سالن 2 بند 1 زندانیان را تنها برای گرفتن انتقام و نه به دلیل اجرای عدالت با باتون و چماق و کابل و در مواردی با باتون برقی مورد ضرب و شتم قرار می دهند تا جایی که به خود ادرار کنند . سال گذشته جوانی بر اثر همین ضربات باتون فوت کرد . در این انفرادیها زندانی را با دست بند از پشت و پابند می کنند و چندین روز وی را در آن حالت عذاب آور در سلول خویش رها می کنند و تنها زمانی دست بند و پابند وی را باز می کنند که حاضر شود علیه خود و خانواده اش حرفهای رکیک بزند . در انفرادیهای سالن 2 حمام بصورت یک امتیاز قلمداد می شود و گاها حتی یک ماه طول می کشد تا زندانی را به حمام ببرند. اگر زندانی در مقابل زندانبان تسلیم نباشد حتی از رفتن به دستشوئی نیز محروم می باشد. چیزی بنام هواخوری در این سالن وجود ندارد و در تاریخچه آن بی سابقه است رادیو،تلویزیون،روزنامه،تلفن،ملاقات، هواخوری و کتاب در این انفرادیها ممنوع است .
زندانبانها بصورت تحقیر و توهین زندانیان را خطاب می کنند استفاده از دکتر بصورت امتیازی هست که نصیب هر کسی نمی گردد. بیماری را در انفرادیهای سالن 2 بنام داریوش ارجمند سراغ دارم که مدت 2.5 سال است که در این انفرادیها زندانی است . وی به بیماری ایدز مبتلا است و مدتها است بهداری زندان قرصهای آنتی بیوتیک وی را قطع نموده تا زودتر بمیرد . حتی بتادین و پمادی که برای زخمهای یک بیمار مبتلا به ایدز لازم است به وی داده نمی شود. زندانبانها می ترسند درب سلول وی را باز کرده و وی را به توالت و حمام بفرستند حتی چراغ سلول وی که مدتها سوخته را کسی عوض نمی کند.
بند ما توسط فردی بنام حسن آخریان مدیریت می گردد وی به مواد مخدر و محرک از نوع انفمتان (معروف به شیشه) اعتیاد دارد و غالبا رفتار جنون آمیزی با زندانیان دارد . هر گونه اعتراضی به رفتار غیر معقول وی با انفرادیهای سالن 2 روبرو است. وی به تازگی دوربینهای یکی از اتاقها را کنده و آن را به اتاق شکنجه بدل نموده است .
ریاست زندان رجائی شهر کرج بر عهده شخصی بنام علی حاج کاظم است وی انسانی فاسد و رشوه خوار است که اجازه هر جنایتی را به زیر دستان خود داده است در سال 1384 بیش از 10 مورد شناسائی شده توسط بنده وجود دارد که وی اقدام به فروش اعضای بدن زندانیان بدون اجازه آنها کرده بود . در این مورد بهداری زندان نیز کاملا دست داشت . این زندانیان اغلب از بین کسانی انتخاب می شدند که اجرای حکم اعدام آنها نزدیک بود . از این زندانیان اعضای بدنشان بدون اجازه فروخته شده است 3 زندانی را نام می برم . افشین کریمی ،شروین گودرزی و احمد حنانی .
در این زندان رسیدگی به موقع درمان پزشکی یک امتیاز مهم تلقی می گردد . می گویند زندانی حق ندارد ماهی یکبار بیشتر مریض شود و به نزد پزشک برود . دوست نزدیک من امیر حسین حشمت ساران سال گذشته به علت نرسیدن به موقع درمان پزشکی فوت کرد .
مورد دیگر اینکه کمبود فضای اتاقها وهواخوری و تراکم جمعیت در این زندان به حدی بالا است که تمام زندانیان بشدت عصبی و کلافه شده اند و امکان استفاده از سرویسهای بهداشتی نیز در سالنهای غیر انفرادی محدود است . اینجا تعداد بسیار محدودی از سالنها از امکان تخت بهره مند هستند تنها 4 سالن از 24 سالن زندان و سالنهایی که در آنها تخت وجود ندارد زندانیان حتی برای خوابیدن به علت کمبود فضا با مشکل روبرو هستند. این خود یکی از مصادیق بارز شکنجه در زندان رجائی شهر کرج محسوب می گردد. در سالن 1 و 3 بند 1 بیماران روانی و مجانین با زندانیان سالم نگه داری می شوند که این موضوع باعث سوء رفتار با این بیماران می گردد و هم زندانیان سالم را کلافه می کند.
جناب بان کی مون نمی خواهم سخن به درازا کشد ولی نه تنها از طرف خود بلکه از طرف تمام زندانیان سیاسی و عادی که به محضر شما بزرگوار دسترسی ندارند تقاضا دارم در بازدید خود از کشور زیبای ما از زندان رجائی شهر کرج (گوهردشت ) نیز دیدن فرمایید . بی شک افتخاری برای بنده است اگر اجازه دهید در این بازدید شما و مشاورانتان را همراهی کرده و به عنوان یک راهنما زاویای تاریک شکنجه گاههای این زندان را به همراه تمام موارد نقض حقوق بشر آن به شما و همراهان معرفی نمایم . مسلما بازدید شما از ایران و بخصوص این زندان فضا را اندکی برای 3000 واندی زندانی مستقر در زندان رجائی شهر کرج با زتر خواهد کرد ولی با ز هم شواهد و مدارک و موارد بسیاری برای مشاهده وجود دارد.
بی صبرانه در انتظار مقدم پر خیر و برکت شما یم ،
زندانی سیاسی و فعال حقوق بشر بهروز جاوید طهرانی
زندان رجائی شهر کرج (گوهردشت)،سالن 1 ،بند 1
29 فوردین 1389
گزارش فوق به دفتر آقای بان کی مون دبیر کل سازمان ملل ارسال شد
http://hrdai.blogspot.com/2010/04/blog-post_20.html
کهریزک های ولایت (1 ) :
http://hafezehtarikhi.blogspot.com/2010/04/blog-post_15.html
۴ نظر:
ذهن انتقام گر بسی پلیدتر از اجرای احکام خدا در سرزمینی است که مدعی دینداری ست.
بسیار دردناک. فجیع. هولناک. در چنین وضعیتی درج این نامه به خارج زندان به معجزه بیشتر شبیه است.
درود
سكوت مي كنم !!
ايران سربلند ايراني سرفراز
سلام
این نامه دردناک را خوانده بودم
بعد وقتی شیرین عبادی به دبیر کل نامه می نویسد و خواستار لغو پذیرش ایران در مجمع حقوق بشر می شود توی تلویزیون لجن مالش می کنند ... ولی برخورد دنیای غرب هم با ایران خیلی محافظه کارانه است خصوصاً درباره حقوق بشر
سلام به همه و فرزانه خانم، برخورد دنیای غرب بر اساس منافع خودش است. یادمان باشد که " هیچ گربه ای برای رضای خدا موش نمی گیرد." بنابراین خیلی به آن ها نباید امید داشت.
ارسال یک نظر