دم خروس

 

گرچه کار این وبلاگ پرداختن به سیاست های خارجی نیست، اما بعضی وقت ها توجه به بعضی از جنبه های آن روشن کننده است.

امروز تحریم جدیدی برای جمهوری اسلامی ولایت در راه است باضافه تهدید های نیمه جدی نظامی و بکار بردن جنگ افزارهای اتمی علیه ایران از سوی کسی که می خواست سیاست گفتمان را بجای سیاست چماق بکار گیرد و " تغییر " در کل نظام سیاسی امریکا را شعار مبارزات انتخاباتی خود قرار داده بود. از این طرف هم رئیس جمهوری ولایت هم جواب های باصطلاح دندان شکنی داده است. اما بدنیست از ورای این جنگ لفظی که تا بحال به سود جمهوری اسلامی ولایت بوده است، از پشت صحنه ی این بازی دیدنی بکنیم؛ جایی که همه ی سیاست ها بر پایه ی آن می چرخد و در واقع تعیین کننده ی سیاست ها است ؛ تجارت.

شما را به مطالعه ی واردات و صادرات بین ایران و امریکا در هشت سال گذشته دعوت می کنم.

سهم صادرات ایران به امریکا و سهم واردات ایران از امریکا از کل مبادلات :

سال 1380 سهم صادرات ایران 59% و واردات از امریکا 41%

سال 1381 سهم صادرات ایران 66% و واردات از امریکا 34%

سال 1382 سهم صادرات ایران 71% و واردات از امریکا 29%

سال 1383 سهم صادرات ایران 56% و واردات از امرکیا 44%

سال 1384 سهم صادرات ایران 52% و واردات از امریکا 48%

سال 1385 سهم صادرات ایران 51% و واردات از امرکا 49%

سال 1386 سهم صادرات ایران 34% و واردات از امریکا 64%

سال 1387 سهم صادرات ایران 10% و واردات از امریکا 90%

http://www.anvarionline.net/?p=251

http://www.fararu.com/vdcjoyex.uqexxzsffu.html

این از امتیازات روابط خصمانه بین جمهوری ولایت و امریکا برای امریکا که نیازی به تفسیر ندارد.

اما موضوع دوم در این رابطه نوع پرداخت ها است که نامشخص است؛ پول است یا نفت؟ معمولا روابط بازرگانی بر پایه ی پایاپای است و آن وقتی است که موازنه متعادل باشد نه 10 به 90. پرسش اینجا است که پرداخت آن 90% چگونه بوده است؟ بی شک از منبع درآمدهای نفتی. اما چگونه ؟ امریکا که صنایع نفتی و معاملات نفتی با ایران را سال ها است که تحریم کرده است. آیا این پرداخت های نفتی از طریق کشور سومی انجام گرفته است یا از معاملات آزاد نفت روی دریا با شرکت های میانه و ثالثی که ظاهرا متعلق به کشورهای دیگر است؟ اگر روزی آمار این معاملات منتشر شوند آن وقت حقایق دیگری ظاهر خواهند شد که نشان می دهد شرکت های امریکایی و ثالث حدواسط از این تحریم ها بابت خرید نفت آزاد روی دریا به قیمت بسیار پائین تر از معمول چه سودی برده اند و این واقعیت پشت پرده ی تحریم های امریکا را نشان خواهد داد. از سوی دیگر دولتمردان جمهوری اسلامی با فروش نفت بدون سند و مدرک و دریافت پول چه سودهای سرشاری برده اند بدون آن که رد پایی داشته باشند. بی جهت نیست که جمهوری اسلامی همیشه از تحریم ها استقبال کرده است.

موضوع سوم هم مربوط به سیاست های عملی امریکا است که در شعار از آزادی و برابری حرف می زند و ظاهرا از پرچمداران اندیشه های آزای و برابری در حرف حمایت می کند اما در عمل:

آقای اوباما چندی پیش در حدود اواخر سال 2009 هزینه های یک انجمن حمایت از حقوق بشر در ایران را به بهانه ی کمبود بودجه و بحران اقتصادی قطع کرد، به این ترتیب یک منبع فعالیت برپایی حقوق بشر در ایران را از حرکت باز ایستاند. و دومین اقدام عملی دولت امریکا مربوط بود به جایزه خانم صدر که دولت امریکا اجازه نداد پیام این برنده ی جایزه حقوق زنان در آن جلسه خوانده شود که خبرش در همین وبلاگ می توانید بخوانید.

http://hafezehtarikhi.blogspot.com/2010/03/blog-post_10.html

خب، حالا قسم حضرت عباس دو طرف را باور کنیم یا دم خروسی که از لای قبایشان بیرون زده است؟