فرار سرمایه
کاهش سود سپرده در یک اقتصاد سالم و جامعه ای ایمن از اهرم های قدرت های پنهان و آشکار، برای این است که اضافه درآمد مردم بسوی کارهای سرمایه گذاری و زیر بنایی فرستاده شود نه این که در بانک ها انباشته گردد. اگر به گزارش « دنیای اقتصاد » نگاه کنید می بینید که سود سپرده ها در کشورهایی با اقتصاد سالم بسیار اندک است :
گزارش خبر گزاری تسنیم و دنیای اقتصاد فقط به سود سپرده پرداخته اند.
اما واقعیت این است که مردم به این دلیل در کارهای اقتصادی سرمایه گذاری نمی کنند که علاوه بر نبود درآمد در سرمایه گذاری، نبود امنیت سیاسی و اجتماعی هم یکی دیگر از دلایل آن است که هیج یک از روزنامه ها و مجلات جرات نمی کنند به آن حتا اشاره کنند تا چه رسد انواع آن را بنویسند.
نبود این بخش از تحلیل اقتصادی نتیجه اش بی خبر گذاشتن مردم از واقعیات حاکمیت ولایی است. اگرچه تحلیل گران اقتصادی به این جنبه عمدن بی توجهی می کنند تا موقعیت شغلی شان را از دست ندهند اما تقابل جناه های حاکمیت ولایی گاه گاهی نمونه هایی از آن را در گوشه و کنار کشور نشان می دهند. این گزارش ایلنا را بخوانید که ۹۰ تشکل دانشجویی از :
« دانشجویان غیرخودی نگریسته می‌شوند/ لغو بی‌دلیل برنامه‌ها » به آقای روحانی شکایت کرده اند:
علاوه بر این شکایت آشکار از ناامنی اجتماعی دست کم در سطح دانشگاههای کشور، فرار سرمایه از کشور یکی دیگر از نمادهای نبود امنیت اجتماعی و سرمایه گذاری است.
حاکمیت جمهوری ولایی دل به این خوش کرده بود که با برجام از تنگناهای اقتصادی نجات می یابد و سرمایه گذاری بین المللی به ایران سرازیر می شود. در این صورت وضع نامطلوب اقتصادی، بیکاری فقر رو به افزایش …. کاهش می یابد.
اما این خواب خوش، فقط در مورد تحریم فروش نفت واقعیت پیدا کرد و نه بیشتر. نه تنها سرمایه گذاری خارجی به ایران نیامد که فرار سرمایه از جمهوری ولایی همچنان رو به افزایش است. زیرا نه تنها سرمایه گذاران خارجی به تامین امنیت سرمایه های خود در حاکمیت ولایی اعتمادی ندارند بلکه حتا خود سرمایه داران حاکم در این حاکمیت به امنیت سرمایه گذاری خود زیر نظام ولایت اطمینانی ندارند.
این بخشی از گزارش انکتاد در مورد جمهوری اسلامی است : « کنفرانس تجارت و توسعه سازمان ملل (United Nations Conference on Trade and Development) که به اختصار آنکتاد UNCTAD نامیده می شود :
۲۰۱۴ - ورود سرمایه به ایران ۲۱۰۵$ میلیون خروج سرمایه ۸۹$ میلیون
۲۰۱۵ - ورود سرمایه به ایران ۲۰۵۰$ خروج سرمایه $۱۳۹
++
می بینیم نه تنها ورود سرمایه کاهش یافته است ، بلکه خروج سرمایه بیش از ۱.۵ برابر شده است. سرمایه دارانی که می توانند سرمایه را از ایران خارج کنند چه کسانی هستند جز وابستگان حاکمیت؟
این سرمایه داران از چند و چون درون حاکمیتشان بخوبی آگاهند و می دانند که سرمایه گذاری در این حاکمیت جز زیان نتیجه ی دیگری ندارد، به همین دلیل تلاش می کنند بیشترین سرمایه شان را از کشور بیرون ببرند
کاهش درآمد مردم از سود سپرده های خود و فرار سرمایه ها به خارج از کشود نتایج زیر را نمایش می دهند:
کاهش درآمد مردم از سپرده های بانگی شان ……> کاهش قدرت خرید …….> رکود اقتصادی
نا امنی اجتماعی و سیاسی ……> فرار سرمایه از کشور……> بیکاری بیشتر
این است نتیجه اقتصادی گهربار در سر سپردگی به حاکمیت ولایی.
حالا ببینید رئیس جمهور کشور کوچک پرو چه کسی می شود:
اقتصاددان پیشین بانک جهانی به عنوان رئیس جمهور جدید پرو سوگند خورد:
و رئیس جمهورهای منتخب حاکمیت ولایی چه کسانی!!!
نتیجه برای ما از این بهتر می تواند باشد؟
—————————————————————-
++
اگر حوصله داشتید می توانید وضع جمهوری اسلامی ، پاکستان ، ترکیه و چند کشور دیگر را در منبع داده شده مقایسه کنید تا عمق فاجعه اقتصادی جمهوری ولایت را دریابید.
————————————————————-
بخش نخست :
کاهش سود سپرده ( ۱ )
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر