اکنون به سال های ۱۳۳۰ می رسیم که داستان ملی شدن نفت مطرح است. داستانی که دکتر مصدق را به نخست وزیری رساند تا آن مهم را به سرانجام برساند. این مهم به سرانجام رسید و باعث سرنگونی مصدق هم شد. عواملی که با هم در یک راستا قرار گرفتند و سرنگونی مصدق را باعث شدند مختلف اند. که بررسی آنها جایش اینجا نیست اما بطور فهرست وار :
۱ - آزاد اندیشی مصدق که روحانیت را نگران کرده بود.
۲- اشتباهات محاسبات سیاسی مصدق در ماه های آخر پیش از مرداد ۱۳۳۲
۳ - فرهنگ مذهبی و دیکتاتوری حاکم بر جامعه
۴ - دولت های خارجی که به دنبال تسلط بر منابع نفتی بودند.
که از موارد بالا فقط آزاد اندیشی مصدق است که چهره سکولاریسم تقلبی حکومت پهلوی را آشکار می کند و به نوشته این وبلاگ مربوط است. اردشیر زاهدی - پسر تیمسار زاهدی که رهبر کودتای ۲۸ مرداد بود - در این مورد چنین می نویسد:
«…برجسته ترین چهره های مذهبی کشور از جمله آیت الله عظمی حسین بروجردی، آیت الله کاشانی ، آیت الله محسن حکیمی طباطبایی، آیت الله محمد بهبهانی ، آیت الله عظمی شهرستاند از مصدق روبرگردانده بودند زیرا هراس داشتند سیاست او به آنجا بیانجامد که کمونیست ها قدرت را به دست گیرند. »
خاطرات اردشیر زاهدی - ص ۲۶۵ -
اما این مخالفت یک شبه پیش نیامد. نمونه هایی از این مخالفت ها:
۱ - روحانیت بر علیه هر نوع اندیشه ای بود که قدرت فرهنگی آنان را کاهش می داد: دینی یا غیر دینی برایش فرقی نمی کرد. نمونه غیر دینی اش مخالفت آنان با اندیشه های سوسیالیستی و کمونیستی بود که اردشیر زاهدی در بالا از ان نام می برد. نمونه دینی اش هم مخالفت با بهائیان است اینجا:
۲ - روحانیت مخالف شکستن سنت های رایچ کشور بود. زیرا این سنت ها با فتواهای آنان هماهنگ بود که نمونه اش مخالفت آنان با حق رای زنان در لایحه دکتر مصدق است، اینجا:
۳ - مصدق برای همراهی روحانیون برای ملی کردن صنعت نفت، گاهی به آنان پول می داد، اینجا:
که با ملی کردن صنعت نفت و بدست گرفتن مدیریت آن توسط ایران، دولت های انگلیس و امریکا خرید نفت ایران را تحریم و در واقع از خروج نفت ایران جلوگیری می کردند در نتیجه دولت بشدت بی پول شده بود و نمی توانست دم بعضی از روحانیون را ببیند!
۴ - مصدق علیه نفوذ مالکان بود که منبع اصلی درآمد شرعیه روحانیت بود، اینجا:
۵ - همدستی دستگاه های امنیتی خارجی با روحانیت و شاه برای سرنگونی مصدق:
می بینیم که برای کشورهای دیگر، شاه و روحانیت فرقی نمی کرد که چه کسی حکومت کند مهم این است که منافع آنان حفظ شود. نمونه های سکولاریسم تقلبی دوران پهلوی به همین جا ختم نمی شود. بلکه شکوفایی آن پس از کودتای ۲۸ مرداد از سال ۳۲ تا ۵۷ گسترش می یابد که بماند برای بعد!
نوشته مرتبط :
حکومت پهلوی و سکولاریسم تقلبی ( ۵ )
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر