" ریسمان را شل نکنید " !

 این داستان بی ماخذ " باور کردنی نیست، ولی حقیقت دارد! " 

" یکی از معاویه پرسید تو با این همه ستمی که بر مردم روا می داری، چرا مردم بر تو نمی شورند؟

معاویه جواب داد بین من و مردم ریسمانی است؛ وقتی مردم محکم ریسمان را می کشند، من شل می کنم. وقتی مردم شل می کنند، من محکم می کشم! "

و حالا اگر مردم ریسمان را شل کنند، طرف ریسمان را محکم می کشد و فجایع گذشته تکرار می شوند. زیرا هیچی عوض نشده جز رئیس جمهور.

اصل 110 قانون اساسی وظایف و اختیارات رهبری را روشن کرده است. به بند اول توجه کنید:

  " 1 - تعيين‏ سياست‌هاي كلي‏ نظام‏ جمهوري‏ اسلامي‏ ايران‏ پس‏ از مشورت‏ با مجمع تشخيص‏ مصلحت‏ نظام "

و می دانیم که :

" مجمع تشخیص مصلحت نظام " هم منسوب رهبری است .

یعنی :

نهادهایی که به ظاهر توسط رای مردم نظارت می شوند مانند ریاست جمهور یا مجلس هیچ نقش مستقیمی در تدوین " سیاست های کلی نظام " ندارند.

به این ترتیب:

درست است که آقای روحانی حرف های قشنگی زده است اما رهبری فقط با مذاکرات خارجی اتمی با بدبینی موافقت کرده است.

درست است که بعضی زندانیان سیاسی به همان بی دلیلی مستبدانه ی که زندانی شده بودند، آزاد شده اند و دل خانواده ها و دوستان شاد شده است.

درست است که حتا ممکن است همه ی زندانیان سیاسی آزاد شوند تا چهره مخوف جمهوری ولایت اندکی محو شود،

درست است که نتصابات درستی هم در بعضی مسئولیت ها ممکن است انجام گرفته باشد،

 اما:  

همین که شرایط ایجاب کند، همان آش است و همان کاسه. زیرا :

هیچ رکن اساسی در جمهوری اسلامی عوض نشده است؛ نه رهبری، نه مجمع تشخیص مصلحت،  نه مجلس خبرگان رهبری و نه  شورای نگهبان

هیچ اصلی از قانون اساسی تغییر نیافته است؛ نه نحوه ی انتخاب رهبری، نه زمان معین برای رهبری، نه نحوه انتخاب  مجمع تشخیص مصلحت،  نه مجلس خبرگان و نه شورای نگهبان

هیچ وظیفه ی مهمی در قانون اساسی مانند " تعیین سیاست های کلی نظام " از وظایف رهبری به وظایف نهادهایی که توسط مردم – ظاهرن – انتخاب می شوند منتقل نشده است مانند نهاد ریاست جمهوری یا مجلس.

هیچ نهاد دیگری – مانند مجمع تشخیص مصلحت " در اختیار مردم قرار نگرفته است که نقش مردم را در سیاست های کلی نظام افزایش دهد.

همه ی این نهادها – که رای مردم در قدرت آنها بی تاثیر است - با همان کیفیت محکم سر جاهایشان نشسته اند و فقط سر ریسمان را کمی شل کرده اند.

ما یکبار این تجربه تلخ را با آقای خاتمی داشته ایم. مردی که می خواست اصلاحات کند بی آن که مشکلات قانونی و نهادی را مطرح نماید.

مواظب  باشیم  برای نان قندی ها، ریسمان را شل  نکنیم.