حسرت تاریخی !

این خبر را بخوانید: 

پذیرش مسئولیت تصادف مرگبار

به دلیل تصادف اتوبوس دانش آموزان با قطار در جنوب مصر، ۴۳ نفر از جمله ۴۱ دانش آموز خردسال کشته شدند. بعد از این حادثه، "محمد رشاد المتینی" وزیر راه و ترابری مصر استعفای خود را تسلیم رئیس‌جمهور کرد و گفت که این اقدام را در راستای مسئولیتش انجام داده است. قبل از او نیز رئیس سازمان راه آهن مصر استعفا کرده بود 

.

http://www.dw.de/popups/popup_gallery/fa_weltkw472012.html

و تقریبن همزمان 26 دانش آموز در راه " راهیان نور " به علت نقص فنی اتوبوس کشته می شوند،  و 4 روز بعدش هم 14 دانش اموز دیگر بازهم به علت نقص فنی اتوبوس زخمی می شوند. اگر یادمان باشد سال های گذشته هم از این نوع  اتفاقات جانگداز داشتیم.

وقتی خبر بالا را خواندم، فکر که کردم دیدم در مملکت ما هیچ کس مسئولیت هایش را نپذیرفته است؛ نه تنها در این مورد، بلکه در موارد بسیار بزرگتر و مصیبت بار تر. 

فقط در همین موارد تصابف بگیرید که  : 

طبق آمار رسمي و اعلام شده از سوي سازمان پزشکي قانوني تعداد فوت شدگان ناشي از حوادث رانندگي طي سال ۸۸، ۲۲۹۷۴ نفر و در سال ۸۹، ۲۳۲۴۹ نفر و در هفت ماهه اول سال ۹۰، ۱۳۲۵۱ نفر و هفت ماه اول سال جاري ۱۲۵۲۷ نفر بوده است 

.

http://khorasannews.com/News.aspx?type=1&year=1391&month=9&day=13&id=4556662

یعنی کشتار در تصادفات رانندگی به علت مدیریت بد در تمام قسمتها – از تولید خودرو گرفته، تا راه سازی و قوانین رانندگی و مدیریت آن – در این یک سال و نیم اخیر برابر با جنگ داخلی سوریه بوده است. 

کشتارهای سیاسی  و بازداشت های بی سرو ته  که جای خود دارند. 

 افزایش نوجوانانی که به علت وضع مالی خانواده مجبور به ترک تحصیل شده اند، افزایش اعتیاد، مهاجرت، ارزش پول،افزایش آمار زنان سرپرست خانوار،....همه و همه مربوط به نیروهای غیبی است و هیچ موجود واقعی طراح و برنامه ریز و مجری نیست!

این  مسئولیت ناپذیری نه مربوط ب صاحبان کرسی های امروز، بلکه از 32 سال پیش که جمهوری اسلامی برپا شده، به شکل بارزی خود نمایی می کند.

حتا کسانی که دیروز مصادر امور بودند و امروز جزو طرد شدگانند، یا در زندانند، یا مجبور به مهاجرت شده اند و امروز جزو مخالفین جمهوری اسلامی ولایت فقیه هستند، هیچ کدام بابت مسئولیت های خود که امروز نتیجه منطقی آن زمان است، با مردم نه از مسئولیت هایشان گفته اند و نه یک کلمه بابت اشتباهات بسیار تاسف انگیزشان. 

از بین همه کسانی که در برپایی جمهوری اسلامی و تدوین  قانون اساسی اش نقش داشته اند فقط دو نفر مسئولیت های خود را پذیرفنه و از مردم عذر خواهی کرده اند: 

اولی شادروان منتظری بود. ایشان بابت برپایی جمهوری اسلامی ، تدوین قانون اساسی و اصرار در گنجاندن اصل ولایت در آن اظهار پشیمانی نکرده و از مردم معذرت نخواسته است. ایشان فقط بابت عملکرد مسئولان جمهوری اسلامی از مردم عذر خواهی کرد. 

دومی  آقای حاج سید جوادی بود که طی یک اعلامیه رسمی از این که در تدوین قانون اساسی جمهوری اسلامی شرکت داشته، سال گذشته عذر خواهی کرد. 

غیر از این دو نفر کسی دیگری را سراغ دارید؟ 

از دولتمران گذشته ، ما خودمان در زندگی روزانه – در خانه، در روابط خانوادگی ، در محیط کار – وقتی اشتباهی را مرتکب می شویم یا باعث اشتباه دیگران می شویم ، چقدر به مسئولیت خودمان اعتراف می کنیم  و برای جبرانش می کوشیم؟