الف – واجب عینی
برای این که آقای قابل و کسانی که مانند ایشان می خواهند آگاهانه یا نا آگاهانه دامن آیت اله خمینی را از کارهای جمهوری اسلامی پاک کنند، این بار به سراغ اصل واجب کفایی می رویم که درکتاب ولایت فقیه آقای خمینی برای ایجاد یک حکومت اسلامی مورد استفاده قرار گرفته است. در کتاب ولایت فقیه واجب کفایی این گونه تعریف شده است :
" واجبی را عینی گویند که انجام آن برای یکایک مکلفین الزامی است و انجام دادن یکی موجب سقوط تکلیف از عهده ی دیگری نمی شود، مانند نماز و روزه. واجبی را کفایی نامند که اگر شخص یا عده ای آن را به جا آوردند از عهده ی دیگران ساقط می شود مانند امر به معروف و نهی از منکر . ( ص 42)
می بینیم که واجب عینی برای اعمال فردی مذهبی مورد استفاده قرار می گیرد و ربطی به مسائل اجتماعی بویژه مسائل حکومتی ندارد، اما واجب کفایی در جایی استفاده شده است که ساختار مسائل اجتماعی و حکومتی را به چالش می گیرد، که یکی از آنها امربه معروف و نهی از منکر است. اگر حکومتی اسلامی این اصل را بکار بگیرد، دیگرانی که در حاکمیت نیستند حق بکار گیری آن را ندارند چرا که در برنامه های امر به معروف و نهی از منکر حاکمیت دو دستگی یا چند دستگی ایجاد می شود. در مورد برپایی حکومت اسلامی چنین آمده است:
" لازم است که فقها اجتماع اجتماعا یا انفرادا برای اجرای حدود و حفظ ثغور و نظام حکومت شرعی تشکیل دهند. این امر اگر بر کسی امکان داشته باشد، واجب عینی است و گرنه واجب کفایی است . ص 42 "
با تعریفی که از واجب عینی داده شده، تلاش برای کسب قدرت حکومتی " اگر بر کسی (مرجع تقلیدی) امکان داشته باشد، واجب عینی است." این شرط به این معنا است که در صورت امکان فقیه یا فقها باید برای برپایی حکومت اسلامی تلاش و قیام کنند؛ حکومتی که برابر با حکومت پیامبر و امامان معصوم است. می بینیم که آیت اله خمینی نه تنها خودش بلکه دیگران را هم با این فتوا تشویق به کسب قدرت سیاسی می کند. با این گفته های روشن چگونه امثال آقای قابل می خواهند به دیگران به قبولانند که آقای خمینی نمی خواست حکومت کند، فقط می خواست ارشاد کند. تحریف واقعیاتی که هنوز نسل اول این جریان زنده اند، گفتارها روی نوارها ضبط است و فیلم ها در اینترنت فراوان است، توسط فرد، افراد، و یا جریاناتی که خود راهوادار منافع مردم و دموکراسی معرفی می کنند، به معنای رواج دروغ و فریب در درون جنبش آزادی خواهی ایران و به بی راهه کشاندن آن است.
ب- واجب کفایی
قسمت دوم جمله که مربوط به واجب کفایی است، بخش مهم عملکرد جمهوری اسلامی را رقم زده است.
" واجبی را کفایی نامند که اگر شخص یا عده ای آن را به جا آوردند از عهده دیگران ساقط می شود ." یعنی دیگران لازم نیست آن را انجام دهند.
به زبان سیاسی و حکومتی، وقتی فقیهی حکومتی برپا کرد، دیگر فقها یا باید ساکت باشند یا با آن موافقت کنند. چرا این حکومت برای آنان هم کفایت می کند، و هر گونه نظری که مشروعیت حکومت را زیر سئوال ببرد باید ممنوع شود. به این ترتیب بود که پس از پیروزی انقلاب اسلامی و برپایی جمهوری اسلامی شعار " مرگ بر ولایت فقیه " گسترش پیدا کرد. در اول همه فکر می کردند که این شعار برای لائیک ها ساخته شده است، اما با طرح قانون اساسی و اختیارات ولی فقیه، معلوم شد این شعار برای هرکسی است که با اختیارات ولی فقیه در قانون اساسی مخالفت کند. نتیجه اش را آقای قابل و دیگرانی که می خواهند واقعیات جمهوری اسلامی را ماست مالی کنند بخوبی می دانند. فقهایی که با بند 110 قانون اساسی – اختیارات و وظایف بی حد و مرز ولایت فقیه مخالف بودند، نه تنها از حاکمیت کنار گذاشته شدند، بلکه در خانه هایشان زندانی هم شدند. حتی یک طلبه هم بنام حبیب اله عاشوری که همکار آقای خامنه ای بود و ایشان وی را بخوبی بیاد دارند، اعدام شد. مراجع تقلیدی که شعار " مرگ بر ولایت فقیه " شامل شان شد عبارت بودند از آقایان شیرازی و قمی در مشهد و آیت اله شریعتمداری در قم. اینها هنوز سهمی از قدرت حکومتی نداشتند. بعدها این شعار شامل آقای منتظری شد که خودش عامل اصلی در وارد کردن اصل ولایت فقیه در قانون اساسی جمهوری اسلامی بود. موارد مذکور مربوط به زمان حیات آیت اله خمینی بودند. در زمان ولایت امری آقای خامنه ای این شعار شامل آیت اله طاهری در اصفهان شد و همینطور بگیر و بیا جلو تا برسی به آقای صانعی. اصلن مهم نیست که تو مسلمان باشی یا نباشی، اصلن مهم نیست که تو فقیه باشی یا نباشی، اگر معتقد به اصل ولایت فقیه نباشی، اگر خواستی در برابر ولایت فقیه زبان باز کنی، اگر خواستی حاکمیت وی را نقد کنی، شعار مزبور شامل حالت می شود.
آقایان شیفتگان امام خمینی لطفن با خودتان، و با مردم روراست باشید.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر