تفاوت های مسئولیت در قرآن و دموکراسی ( 2 )

 با مطالعه ی بخش اول این نوشته – مسئولیت در قران – تفاوت های  عمده ای بین مسئولیت در قرآن و دموکراسی دیده می شود. توجه به این تفاوت ها شاید – دقیقن شاید – به ما کمک کند تا از اختلاط های ناروا بین برداشت های شخصی ازقرآن و اطلاعاتمان از دموکراسی جلوگیری و هریک را در جایگاه خودش ببینیم  و از اختلاط این دو راه، راهمان را گم نکنیم؛ به روشنی بدانیم که چه می خواهیم و براساس خواستمان راه را برگزینیم.  این نکته به این مفهوم نیست که دینمان را به کناری نهیم  یا دموکراسی را، بلکه به این مفهوم است که هر یک را در جای خودش بکار بگیریم و به این باور برسیم که؛ هر سخن جایی و هر نکته مکانی دارد.

این تفاوت ها عبارتند از :

1 – مسئولیت داوطلبانه  و اجباری

در دموکراسی پذیرش مسئولیت داوطلبانه است. کسی، کسی را مجبور به پذیرش مسئولیت نمی کند. مردم مسئولیت را به کسی واگذار می کنند،  که :

الف – آمادگی پذیرش مسئولیت را داشته و شخصن اعلام کند.

ب -  از نظر اجتماعی، صلاحیتش مورد تایید مردم باشد.

پ –  تخصص کافی برای پذیرش مسئولیت مورد نظر داشته باشد.

ج - ممکن است افراد متعددی دارای این ویژگی ها باشند، اما وگذاری مسئولیت به آنان با نظر مردم است. یعنی رای مردم برای واگذاری مسئولیت به داوطلبان نقش اصلی را دارد.

اما در قران دیدیم که :

الف – واگذاری مسئولیت اجباری است. وقتی خداوند کسی را که به پیامبری انتخاب کند، جای چون و چرا ندارد و شخص انتخاب شده، باید به این امر گردن نهد. مردم که جای خود دارند؛ چه بخواهند و چه نخواهند باید جوابگو باشند.

ب – فرد انتخاب شده، صلاحیتش مورد تایید خداوند است و نه مردم.

پ – ظاهرن تخصص ویژه ای نمی خواهد؛ فقط ایمان به راهی که خداوند در برابرش قرار داده، کافی است.

ج – در این مورد افراد متعددی وجود ندارند که داوطلب بوده و خداوند یکی را انتخاب کند. شخص مورد نظر فقط یکی است و نظر مردم هم در باره وظایف وی هیچ اهمیتی ندارد.

2 -  رسیدگی نسیه و نقد

. شاید بکار بردن چنین واژه های عامیانه ای در این گفتار زیبا نباشند، اما دقیقن مفهوم را می رسانن

رسیدگی به مسئولیت ها در قرآن به زمانی نامعلوم موکول شده است – بعد از مرگ و روز رستاخیز -  اما این کار در دموکراسی نقد است، و به زمانی نامشخص – پس از مرگ و در روز رستاخیز - حواله نمی شود

3 – ساز کار یک جانبه و دو جانبه

رسیدگی به مسئولیت در قرآن یک جانبه است. روز رسیدگی کارهای نیک و بد ما سنجیده می شوند – بخوانید انجام و یا عدم انجام مسئولیت های ناخواسته  - و جایی برای بحث و گفتگو نیست. نیکوکاران ( کسانی که مسئولیت های ناخواسته را بخوبی انجام داده اند) پاداش و بد کاران کیفر می بینند.

در دموکراسی ، حتا برای مجرم ترین افراد، امکان دفاع با استفاده از امکانات قانونی فراهم است. هیچ کس پیش از اثبات جرم در دادگاه و افکار عمومی با دلایل کافی و روشن، مجرم شناخته نشده و محکوم نمی شود. اما در قران چنین آمده است :

 - سوره القصص ( 28 ) – آیه 78

قَالَ إِنَّمَا أُوتِيتُهُ عَلَى عِلْمٍ عِندِي أَوَلَمْ يَعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ قَدْ أَهْلَكَ مِن قَبْلِهِ مِنَ القُرُونِ مَنْ هُوَ أَشَدُّ مِنْهُ قُوَّةً وَأَكْثَرُ جَمْعًا وَلَا يُسْأَلُ عَن ذُنُوبِهِمُ الْمُجْرِمُونَ ﴿۷۸﴾

[قارون] گفت من اينها را در نتيجه دانش خود يافته‏ام آيا وى ندانست كه خدا نسلهايى را پيش از او نابود كرد كه از او نيرومندتر و مال‏اندوزتر بودند و[لى اين گونه] مجرمان را [نيازى] به پرسيده شدن از گناهانشان نيست (۷۸)

بعنی پیشاپیش حکمشان معلوم ونیازی به محاکمه نیست. چنین چیزی در دموکراسی وجود ندارد.  

4 – پاداش و کیفر دائم

پاداش انجام درست مسئولیت های بار شده بر دوش انسان در قرآن و یا کیفر عدم انجام آنها، امری است دائمی. زیرا انسان ها بعد از قضاوت در روز رستاخیز جایی فرستاده می شوند، که فقط جای لذت بردن است و یا عذاب کشیدن. جایی برای جبران گذشته نیست.

در دموکراسی، پاداش و کیفر دائمی نیستند. افراد در جایی قرار ندارند که امکان جبران گذشته وجودنداشته باشد. بیشتر افراد این امکان را می یابند که در صورت یافتن کیفر، بتوانند دو باره جایی در جامعه داشته باشند. آنان که در انجام مسئولیت های خود توانا و درست اندیش و درست کردار بوده اند، در دل های مردم جای دارند.

5 – نظارت فردی و همگانی

نظارت در قرآن فردی است؛ خداوند ناظر بر امور است باضافه تعدادی پرسنل که در خدمت این نظارت اند. البته این ناظران ظاهرن بی اختیارند و همچون رباط عمل می کنند. این موضوع نه تنها در قران به روشنی دیده می شود، بلکه در اولین دین رسمی جهان یعنی زرتشت هم وجود دارد. اهور مزدا با ده هزار چشم و گوش مراقب مردمان است.

اما ؛

نظارت در دموکراسی، متکی به یک فرد با مجموع نیروهای تحت امرش نیست. نظارت در د موکراسی همگانی است. قانون به همه امکانات می دهد تا نظرشان راراجع به امور مختلف و افراد گوناگون بگویند بدون این که مورد پیگرد، نفرین و  تکفیر قرار بگیرند. شاید عده ای فکر کنند که خب این همان امر به معروف و نهی از منکر خودمان است و جزو فروع دین. واقعیت این است که  " تفاوت بین ماه من تا ماه گردن ، فاصله از زمین تا آسمان است  "

امید است در آینده نزدیک این وبلاگ بتواند  شباهت و تفاوت های امر به معروف و نهی از منکردر قرآن و نظارت همگانی را در  دموکراسی بررسی کند.

در پایان این نوشته شما را به گزارشی در مورد نظارت همگانی و رعایت قانون دعوت می کنم.

مطلب: 90984

  هشتم دیماه ۱۳۸۹

بخش خبری الف

در نظام مردمسالاري سوئد همه افرادي که در پست هاي دولتي به کار گمارده مي شوند بايد از هر گونه خطايي، چه در گذشته و چه در زماني که مشغول خدمت هستند، پاک باشند.

در انتخابات پارلماني سوئد در سال 2006 ائتلافي از احزاب دست راستي با به دست آوردن 178 کرسي نمايندگي، اکثريت کرسي هاي مجلس را نصيب خود کرد و دولت تشکيل داد.

 چندي بعد نخست وزير به تدريج وزراي کابينه اش را معرفي کردو  خانم «ماريا بورليوس» به عنوان وزير بازرگاني معرفي شد. روز بعد دختري به يکي از روزنامه ها اطلاع داد، اين خانم چند سال پيش او را به مدت يک ماه براي نگهداري از بچه اش استخدام کرده بود، بدون اينکه موضوع را به اداره ماليات گزارش داده باشد...

در سوئد هر گاه کسي فردي را به کاري بگمارد بايد آن را به اطلاع اداره ماليات برساند و به عنوان کارفرما ماليات و هزينه بيمه آن فرد را بپردازد. هر کس کار مي کند بايد در زمان انجام کار بيمه باشد تا اگر اتفاقي حين کار بيفتد، بيمه بتواند نيازهاي آن فرد را پوشش دهد.

بورليوس به عنوان کارفرما بايد استخدام آن دختر را به اداره ماليات اطلاع مي داد و علاوه بر حقوق دختر، هزينه کارفرما را نيز به اداره ماليات مي پرداخت. بورليوس به اداره ماليات اطلاع نداده بود و خلاف قانون رفتار کرده بود. وقتي اين مساله فاش شد وي از طريق تلويزيون از مردم سوئد پوزش خواست و گفت در زمان انجام اين کار خلاف که سال ها پيش اتفاق افتاده بود، وضع مالي خانواده آنها چندان خوب نبوده است.

 روزنامه نگاران و وبلاگ نويسان که مانند ساير مردم بدون هيچ محدوديتي حق تحقيق و گزارش دارند دست به کار شدند و پرونده مالي خانم وزير را طي سال هاي گذشته مورد بررسي قرار دادند.

همه شهروندان در سوئد مي توانند اطلاعات مالي افراد ديگر را مطالعه کنند.. براي اين کار کافي است به سالن کامپيوتر اداره ماليات مراجعه کنند و با وارد کردن نام يا شماره شخصي افراد در رايانه ها، اطلاعات مربوط به درآمد افراد، اشتغال آنها و مقدار ماليات پرداختي توسط هر فرد را به دست آورند. پس از برملا شدن کار خلاف اين خانم وزير، شهروندي به نام ماگنوس فورا در وبلاگ خود نشان داد اين خانم دروغ مي گويد و درآمد آنها در سالي که آن دختر خانم را به کار گرفته است، بالاي يک ميليون کرون يعني خيلي بيشتر از درآمد متوسط شهروندان سوئدي بوده است. دو روز بعد نخست وزير سوئد اعلام کرد خانم بورليوس از کار خود کناره گيري کرده است. بورليوس نه تنها از کار وزارت کنار گذاشته شد بلکه بنا بر گزارش روزنامه ها «خانم بورليوس از سوئد فرار کرد». او خانه و زندگي اش را در مدت کوتاهي فروخت و به انگلستان کوچ کرد تا چشمش به چشم مردمي که به آنها دروغ گفته بود نيفتد.

http://alef.ir/1388/content/view/90984

مطالب مرتبط :

1 - آزادی و دموکراسی 

http://hafezehtarikhi.blogspot.com/2011/11/blog-post_07.html

2 – استبداد ستیزی و گرایش به دموکراسی

http://hafezehtarikhi.blogspot.com/2011/12/blog-post_15.html

3 – قرآن، قانون و دموکراسی

http://hafezehtarikhi.blogspot.com/2012/01/blog-post_11.html

4 - قرآن، اراده و  دموکراسی

http://hafezehtarikhi.blogspot.ca/2012/03/blog-post.html

5 -  قرآن، مسئولیت و دموکراسی ( 1 )

http://hafezehtarikhi.blogspot.ca/2012/04/1.html

( 1 )قرآن، مسئولیت و دموکراسی

مسئولیت پذیری یکی دیگر از عناصر دموکراسی است. فرد یا افرادی که از طرف مردم به نمایندگی در مقامی انتخاب می شوند، باید جوابگوی کاستی هایی باشند که مسئولیتش را پذیرفته اند. بررسی این بعد از دموکراسی در قرآن، مطالب جالبی را برای نگارنده روشن کرد و نتیجه این شد که این بخش  - برای جلوگیری از قاطی شدن و نیز بدرازا کشیدن مطالب -  به دو بخش تقسیم شود:

1          –  مسئولیت پذیری در قران بدون توجه به گفتمان آن در دموکراسی.

2          - تفاوت های مسئولیت پذیری در قران و دموکراسی که مورد اصلی این نوشتار است.

بخش یک – مسئولیت در قرآن

مجموعه آیاتی که در قران در مورد جوابگویی به مسئولیت پیامبر و مردم – بدون نیاز به تفسیر و برداشت های شخصی -  آمده اند، 15 آیه اند. شما اگر بیشتر یافتید نگارنده را راهنمایی بفرمایید. با سپاس

این آیه ها عبارتند از :

1 -  سوره ی بقره (2 ) – آیه 134 :

تِلْكَ أُمَّةٌ قَدْ خَلَتْ لَهَا مَا كَسَبَتْ وَلَكُم مَّا كَسَبْتُمْ وَلاَ تُسْأَلُونَ عَمَّا كَانُوا يَعْمَلُونَ ﴿۱۳۴﴾

آن جماعت را روزگار به سر آمد دستاورد آنان براى آنان و دستاورد شما براى شماست و از آنچه آنان مى‏كرده‏اند شما بازخواست نخواهيد شد

2 – سوره الاعراف (7 ) – آیه 6

فَلَنَسْأَلَنَّ الَّذِينَ أُرْسِلَ إِلَيْهِمْ وَلَنَسْأَلَنَّ الْمُرْسَلِينَ ﴿۶﴾

پس قطعا از كسانى كه [پيامبران] به سوى آنان فرستاده شده‏اند خواهيم پرسيد و قطعا از [خود] فرستادگان [نيز] خواهيم پرسيد (۶)

3 - سوره الحجر ( 15 ) آیه 92

فَوَرَبِّكَ لَنَسْأَلَنَّهُمْ أَجْمَعِيْنَ ﴿۹۲﴾

س سوگند به پروردگارت كه از همه آنان خواهيم پرسيد (۹۲)

4 - سوره النحل (16) – آیه 56

وَيَجْعَلُونَ لِمَا لاَ يَعْلَمُونَ نَصِيبًا مِّمَّا رَزَقْنَاهُمْ تَاللّهِ لَتُسْأَلُنَّ عَمَّا كُنتُمْ تَفْتَرُونَ ﴿۵۶﴾

و از آنچه به ايشان روزى داديم نصيبى براى آن [خدايانى] كه نمى‏دانند [چيست] مى‏نهند به خدا سوگند كه از آنچه به دروغ برمى‏بافتيد حتما سؤال خواهيد شد (۵۶)

5 - سوره النحل ( 16 ) آیه 93

وَلَوْ شَاء اللّهُ لَجَعَلَكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَلكِن يُضِلُّ مَن يَشَاءُ وَيَهْدِي مَن يَشَاءُ وَلَتُسْأَلُنَّ عَمَّا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿۹۳﴾

و اگر خدا مى‏خواست قطعا شما را امتى واحد قرار مى‏داد ولى هر كه را بخواهد بيراه و هر كه را بخواهد هدايت مى‏كند و از آنچه انجام مى‏داديد حتما سؤال خواهيد شد (۹۳)

6 – سوره انبیاء ( 21 )– آیه 13

ا تَرْكُضُوا وَارْجِعُوا إِلَى مَا أُتْرِفْتُمْ فِيهِ وَمَسَاكِنِكُمْ لَعَلَّكُمْ تُسْأَلُونَ ﴿۱۳﴾

[هان] مگريزيد و به سوى آنچه در آن متنعم بوديد و [به سوى] سراهايتان بازگرديد باشد كه شما مورد پرسش قرار گيريد (۱۳)

7 - سوره انبیاء  (21 ) آیه 23

لَا يُسْأَلُ عَمَّا يَفْعَلُ وَهُمْ يُسْأَلُونَ ﴿۲۳﴾

در آنچه [خدا] انجام مى‏دهد چون و چرا راه ندارد و[لى] آنان [=انسانها] سؤال خواهند شد (۲۳)

8 - سوره القصص ( 28 ) – آیه 78

قَالَ إِنَّمَا أُوتِيتُهُ عَلَى عِلْمٍ عِندِي أَوَلَمْ يَعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ قَدْ أَهْلَكَ مِن قَبْلِهِ مِنَ القُرُونِ مَنْ هُوَ أَشَدُّ مِنْهُ قُوَّةً وَأَكْثَرُ جَمْعًا وَلَا يُسْأَلُ عَن ذُنُوبِهِمُ الْمُجْرِمُونَ ﴿۷۸﴾

[قارون] گفت من اينها را در نتيجه دانش خود يافته‏ام آيا وى ندانست كه خدا نسلهايى را پيش از او نابود كرد كه از او نيرومندتر و مال‏اندوزتر بودند و[لى اين گونه] مجرمان را [نيازى] به پرسيده شدن از گناهانشان نيست (۷۸)

9 - سوره العنکبوت ( 29 ) – آیه 13

وَلَيَحْمِلُنَّ أَثْقَالَهُمْ وَأَثْقَالًا مَّعَ أَثْقَالِهِمْ وَلَيُسْأَلُنَّ يَوْمَ الْقِيَامَةِ عَمَّا كَانُوا يَفْتَرُونَ ﴿۱۳﴾

و قطعا بارهاى گران خودشان و بارهاى گران [ديگر] را با بارهاى گران خود برخواهند گرفت و مسلما روز قيامت از آنچه به دروغ برمى‏بستند پرسيده خواهند شد (۱۳)

10 - سوره الاحزاب ( 33) آیه 8

لِيَسْأَلَ الصَّادِقِينَ عَن صِدْقِهِمْ وَأَعَدَّ لِلْكَافِرِينَ عَذَابًا أَلِيمًا

تا راستان را از صدقشان باز پرسد و براى كافران عذابى دردناك آماده كرده است (۸)

11 -  سوره ی صبا (34) – آیه 25

قُل لَّا تُسْأَلُونَ عَمَّا أَجْرَمْنَا وَلَا نُسْأَلُ عَمَّا تَعْمَلُونَ ﴿۲۵﴾

بگو [شما] از آنچه ما مرتكب شده‏ايم بازخواست نخواهيد شد و [ما نيز] از آنچه شما انجام مى‏دهيد بازخواست نخواهيم شد (۲۵)

12 - سوره الزخرف ( 43 ) آیه 19

وَجَعَلُوا الْمَلَائِكَةَ الَّذِينَ هُمْ عِبَادُ الرَّحْمَنِ إِنَاثًا أَشَهِدُوا خَلْقَهُمْ سَتُكْتَبُ شَهَادَتُهُمْ وَيُسْأَلُونَ ﴿۱۹﴾

و فرشتگانى را كه خود بندگان رحمانند مادينه [و دختران او] پنداشتند آيا در خلقت آنان حضور داشتند گواهى ايشان به زودى نوشته مى‏شود و [از آن] پرسيده خواهند شد (۱۹)

13 -  سوره الزخرف ( 43 )  - آیه 44

وَإِنَّهُ لَذِكْرٌ لَّكَ وَلِقَوْمِكَ وَسَوْفَ تُسْأَلُونَ ﴿۴۴

و به راستى كه [قرآن] براى تو و براى قوم تو [مايه] تذكرى است و به زودى [در مورد آن] پرسيده خواهيد شد (۴۴)

14 - سوره الرحمن (55) – آیه 39

فَيَوْمَئِذٍ لَّا يُسْأَلُ عَن ذَنبِهِ إِنسٌ وَلَا جَانٌّ ﴿۳۹﴾

در آن روز هيچ انس و جنى از گناهش پرسيده نشود (۳۹)

15 - سوره التکاثر ( 102) آیه 8

ثُمَّ لَتُسْأَلُنَّ يَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِيمِ ﴿۸﴾

سپس در همان روز است كه از نعمت [روى زمين] پرسيده خواهيد شد (۸)

نکات روشنی که در این آیات به چشم می آیند عبارتند از :

1 -  در هیچکدام از این آیات پیامبر مسئولیتی در برابر مردم ندارد و در نتیجه هیچ مسئولیتی هم در پاسخگویی به مردم ندارد.

این موضوعی مشخص و روشن است؛ چون پیامبر فرستاده ی خداست و  برگزیده ی مردم نیست تا در برابر آنان مسئولیتی داشته و مجبور به پاسخگویی باشد.

در این مورد اصلن آیه ای نیست که بتوان به آن در موافقت و یا مخالفت استناد کرد.

2 -  در هیچکدام از این آیات پیامبر مسئول اعمال مردم نیست. یعنی او مجبور نیست بخاطر اعمال مردم حتا پاسخگوی خدا باشد و بخاطر اعمال مردم مسئولیتی متوجه اش از طرف خداوند شده باشد.

3 -  درهیچکدام از این آیات مردم در برابر پیامبر مسئول نیستند تا مجبور باشند به پیامبر پاسخگو باشند. !!

4 -  در هیچ آیه ای به پیامبر دستور داده نشده که مردم را بخاطر اعمالشان مورد سرزنش، بازجویی و بازپرسی قرار دهد.!!

اما :

5 - در این آیات مرتب یادآوری شده است که همه – پیامبر و مردم – مورد بازخواست قرار خواهند گرفت.

6 - در همه ی این آیات بازخواست کننده نه پیامبر است به عنوان اول شخص مفرد، نه مردم اند به عنوان دوم شخص جمع، بلکه هر دو توسط شخص سومی که خداوند باشد، بازخواست خواهند شد. در همه ی آیات چنین آمده است ؛پیامبر و مردم  " پرسیده خواهند شد "

یعنی همه:

فقط در برابر خداوند مسئولند و توسط وی مورد بازخواست قرار می گیرند و مردم  حتا توسط پبامبر مورد بازخواست قرار نمی گیرند. هیچ دستوری به او در این مورد داده نشده است. تا چه رسد به حکومت هایی که ادعای اسلامی داشته  و دارند.

آیا نکته ی دیگری هم  در این آیات دیده می شود که در این نوشته نیست؟ از زحمتی که می کشید سپاسگزارم .

و دو نکته ی مهمی که در این جا وجود دارند و آنقدر در ذهن ما جا گرفته  و باورش داریم  که حسشان نمی کنیم  این است که :

الف  - مسئولیت پیامبر و مردم در برابر خدا، امری انتخابی نیست بلکه امری اجباری است. 

یعنی  تعدادی افراد خود را برای پیامبری نامزد نمی کنند تا خدا یکی را از بین آنان انتخاب کند! بلکه این خداست که کسی را به پیامبری انتخاب کرده  و آن شخص  مجبور است که این انتخاب  و ماموریتش را بپذیرد! و مجبور هم هست در برابر خداوند پاسخگو باشد – به آیات بالا توجه کنید- .

وضع مردم هم بهتر از پیامبر نیست. آنان چه بخواهند و چه نخواهند باید پاسخگوی خدا باشند؛ و البته فقط پاسخگوی خدا و نه حتا پیامبر تا چه رسد به مدعیان رهبری مذهبی.

ب – مسئولیت در قرآن و پاسخگویی مردم و پیامبر به خداوند نقد نیست.

زیرا در هیچ آیه ای زمان بازخواست تعیین نشده تا معلوم شود این بازخواست در همین دنیا انجام می شود یا در آن دنیا. از قراین و تاریخ پیداست که این بازخواست در این دنیا انجام نمی شود. چون تاریخ چند  هزار ساله ی دنیا با پنج پیامبر اول العزم و چند هزار غیر اولی العزم چنین چیزی را نشان نداده است. و کار به روز قیامت محول شده است. 

و یک نکته اضافی که گفتنش لازم است این که:

تمامی آیات عظام که هیچ، حتا طلبه های نوجوان خود را منادی قران، و همطراز  رسول اله  می دانند، به همین دلیل دقیقن مانند پیامبر به مردم پاسخگو نیستند.

چون  خود را هم ارز  رسول اله می دانند، به همه می گویند ما در برابر خدا مسئولیم نه در برابر مردم. به این ترتیب توجیه شرعی برای فرار از بازخواست شدن توسط مردم برای خود فراهم کرده و هر حکمی را که منافعشان ایجاب کنند صادر می کنند و آن را حکم شرعی قلمداد می نمایند.

اینان قدم را بالاتر گذاشته و خود را حتا جانشین خدا می دانند. زیرا هر حرفی که می زنند نه پیشنهاد به مردم که انجام آن را تکلیف مردم می دانند؛ تکلیفی که از طرف خدا تعیین شده است !!!!

ادامه این نوشتار  " تفاوت های مسئولیت پذیری در قران و دموکراسی "  است که حرف اصلی این نوشتار است.

هدیه ی نوروزی

این وبلاگ به مناسبت سال 1391 چند هدیه دریافت کرده است؛  تعدادی در بخش نظرات هست که می خوانید، و چندتایی هم با ایمیل. یکی از آنها را که جنبه ی عمومی دارد به عنوان هدیه سال 1391 به شما تقدیم می کند. متاسفانه دوستی که این داستان را فرستاده، نه نویسنده را معرفی کرده و نه منبع داستان را. بهر صورت نوشته ای کوتاه و جذاب است.  

زندگي مملو از چيزهاي ناقص است

زمانی که من بچه بودم،مادرم علاقه داشت گهگاهی غذای ساده صبحانه را برای شب هم آماده کند. یک شب را خوب یادم مانده که مادرم پس از گذراندن یک روز سخت و طولانی در سر کار، شام ساده ای مانند صبحانه تهیه کرده بود. آن شب پس از زمان زیادی، مادرم بشقاب شام را با تخم مرغ، سوسیس و بیسکویت های بسیار سوخته، جلوی پدرم گذاشت. یادم می آید منتظر شدم ببینم

آیا او هم متوجه سوختگی بیسکویتها شده است!

در آن وقت، همه ی کاری که پدرم انجام داد این بود که دستش را به طرف بیسکویت دراز کرد، لبخندی به مادرم زد و از من پرسید که روزم در مدرسه چطور بود. خاطرم نیست که آن شب چه جوابی به پدرم  دادم، اما کاملاً یادم هست که او را تماشا میکردم که داشت کره و ژله روی آن بیسکویتهای سوخته می مالید و لقمه لقمه آنها را می خورد.

یادم هست آن شب وقتی از سر میز غذا بلند شدم،شنیدم مادرم بابت سوختگی بیسکویت ها از پدرم عذرخواهی می کرد

و هرگز جواب پدرم را فراموش نخواهم کرد که گفت:

 اوه عزیزم، من عاشق بیسکویتهای خیلی برشته هستم.

همان شب، کمی بعد که رفتم بابام را برای شب بخیر ببوسم، از او پرسیدم که آیا واقعاً دوست داشت که بیسکویتهاش سوخته باشد؟

او مرا در آغوش کشید وگفت:مامان تو امروز روز سختی را در سرکار گذرانده و خیلی خسته است. بعلاوه، بیسکویت کمی سوخته هرگز کسی را نمی کشد!

زندگی مملو از چیزهای ناقص... و انسان هایی است که پر از کم و کاستی هستند .

خود من در بعضی موارد، بهترین نیستم، مثلاً مانند خیلی از مردم، روزهای تولد و سالگردها را فراموش میکنم. اما در طول این سالها فهمیده ام که یکی از مهمترین راه حل ها برای ایجاد روابط سالم، مداوم و پایدار:

درک و پذیرش عیب های همدیگر و شاد بودن از داشتن تفاوت با دیگران است و امروز دعای من برای تو این است که یاد بگیری که قسمت های خوب، بد، و ناخوشایند زندگی خود را بپذیری و با انسان ها رابطه ای داشته باشی که در آن، بیسکویت سوخته موجب قهر و دلخوری نخواهد شد.

این موضوع را می توان به هر رابطه ای تعمیم داد. در واقع، تفاهم، اساس هر روابطی است،هر رابطه ای با همسر یا والدین، فرزند یا برادر،خواهر یا دوستی!

کلید دستیابی به شادی خود را در جیب کسی دیگر نگذارید  آن را پیش خودتان نگهدارید.

بنابراین، لطفاً یک بیسکویت به من بدهید، و آری، حتی از نوع سوخته که حتماً خیلی خوب خواهد بود.!.!.!.!

 

کاش همه می دانستند زندگی شادی نیست ؛ شاد کردن است

زندگی قهقهه نیست ؛ لبخند است