بازی مسخره شوراها!
یک خبر کوتاه واقعیت شوراها را نشان داد:
« شنیده‌های #تیترمشهد حاکی از آن است که فرمانداری #مشهد با نامگذاری خیابانی به نام استاد محمدرضا #شجریان مخالفت کرده است.
📍پیش از این شورای شهر مشهد به تغییر نام خیابان ارشاد به نام محمدرضا شجریان رای داده بود
📌گفتنی است براساس قانون، مصوبات شورای شهر باید به تایید فرمانداری برسد »
https://t.me/titremashhad/1567
بر اساس همین قانون یکی از وظایف شوراهای اسلامی روستا این است
ماده ۶۸ ، بند د :
تبیین و توجیه سیاست های دولت و تشویق و ترغیب روستاییان جهت اجرای سیاست های مذکور
و وظایف شوراهای شهر نیز:
ماده ۷۱ ، بند ۹ :
تصویب آیین نامه های پیشنهادی شهرداری … با رعایت دستورالعمل های وزارت کشور
بند ۲۴ - تعیین نام معابر و خیابان ها!
https://t.me/titremashhad/1567
می بینیم که شوراها در واقع تا جایی توان تصمیم گیری دارند که در راستای سیاست های کلی کشور باشند. نه این که نظرات این شوراها پایه ای برای تعیین سیاست های کلی کشور باشد.
همانی که در مورد وضع مصوبات مجلس می بینیم که باید به تایید شورای نگهبان و یا مجلس تشخیص مصلحت برسد که همه شان زیر نظر سیاست های کلی کشورند که از اختیارات ولایت فقیه است.
تعیین نام معابر و خیابان ها کوچکترین کار این شوراها است که آن هم باید بر اساس سیاست های کلی کشور باشد نه علایق مردم!
با این خبر کوچک، واقعیت سیاست های نظام اسلامی در برگزاری انتخابات شوراها روشن می شوند :
شوراها ابزار اجرای سیاست های کلی نظام اند نه این که شوراها وسیله ای باشند تا خواسته های مردم را برای سیاست گزاری کلی کشور روشن کرده و این سیاست ها بر پایه های خواسته های مردم تنظیم شوند.
این شوراها همانی است که جمهوری اسلامی آن را نمادی از دموکراسی می خواند و بسیاری هم به آن باور کرده اند اما این خوش باوران یادشان رفته است که مبنای دموکراسی بر:
بنیان گذاری سیاست های کلی کشور بر اجرای خواسته های مردم است نه تحمیل سیاست های گروهی خاص به مردم!
